ไม่ เป็นเรื่องแปลกหากจะใช้คำว่า "ภาษาแม่" ในครอบครัวที่พ่อออกไปทำงาน และแม่อยู่เลี้ยงลูกที่บ้าน ในสถานการณ์เช่นนี้ เวลาที่แม่มีให้กับลูกจะมีผลต่อการพัฒนาภาษาของลูกมาก แม่หลายๆ คน ที่มีภาษาแรกแตกต่างจากภาษาของสังคม มักจะเลือกใช้ภาษาแรกกับลูก การพูดภาษาอื่น หรือแม้กระทั่งภาษาของพ่อ, ภาษาของสังคม หรือภาษาหลักของประเทศ อาจทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง, แปลก, แตกต่าง และแม้กระทั่งน่ารังเกียจ
แม่ บางคนไม่เลือกที่จะใช้ภาษาของตนเองกับลูก สำหรับพวกเขา การใช้ภาษาท้องถิ่น, ภาษาของพ่อ หรือภาษาของโรงเรียนเป็นสิ่งที่ดูดี ได้ผลดี และให้ความรู้กับเด็ก ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า แม่จะใช้ภาษาตัวเองกับลูกในเรื่องทั่วๆไป ( เช่น ป้อนข้าว, อาบน้ำ, แต่งตัว, ระเบียบวินัย ) พ่อมีโอกาสได้เล่นกับลูก ซึ่งทำให้เกิดการกระตุ้นการใช้ภาษา เพราะฉะนั้น พ่อควรรู้ถึงความสำคัญของบทบาทตัวเองในการพัฒนาภาษาของเด็ก พ่อบางคนอยู่เลี้ยงลูกที่บ้าน ส่วนแม่ออกไปทำงานข้างนอก
ใน บางครอบครัว ( เช่น แม่พูดภาษาหนึ่ง พ่อพูดอีกภาษาหนึ่ง ) ผู้ปกครองทั้งสองคนช่วยสนับสนุนการใช้สองภาษา ทั้งพ่อและแม่ควรรู้ว่าตัวเองมีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาภาษาของเด็กมาก ก่อนที่เด็กจะหัดพูดคำแรก เขาจะออกเสียงภาษาที่สองที่พ่อและแม่ใช้ เมื่อเด็กเริ่มโตขึ้น พ่อจะมีบทบาทสำคัญมาก พ่อมีอิทธิพลต่อทัศนคติของเด็กที่มีต่อภาษา ไม่ว่าพ่อจะมองการใช้สองภาษาในแง่ดีหรือแง่ลบ ก็มีผลกระทบต่อลูกทั้งนั้น หากพ่อคิดว่าการที่แม่ใช้ภาษาของตัวเองเป็นสิ่งที่ดี ลูกก็จะรู้สึกดีด้วย และจะทำให้ลูกมั่นใจในการใช้ภาษามากขึ้น
เรื่อง สำคัญอีกเรื่องหนึ่งระหว่างสามีภรรยาคือ พวกเขาควรจะใช้ภาษาอะไรคุยกันเมื่อลูกอยู่ด้วย ควรจะใช้สองภาษาให้เท่าๆ กัน เช่น ถ้าเด็กได้ฟังภาษาหนึ่ง 80% และภาษาที่สอง 20% จากพ่อ สามีและภรรยาอาจเลือกใช้ภาษาที่เด็กได้ฟังน้อยกว่าเมื่อคุยกันต่อหน้าลูก
หาก ผู้ปกครองพูดภาษาหลักไม่ถูกต้องและด้วยสำเนียง "ต่างประเทศ" เด็กวัยรุ่นอาจรู้สึกอับอาย ผู้ปกครองอาจทำให้เด็กวัยรุ่นเชื่อถือ และพอใจในตัวผู้ปกครองได้ด้วยการพูดภาษารอง เพราะฉะนั้นคำตอบคือ ผู้ปกครองทั้งสองคนมีบทบาทที่สำคัญมากในการพัฒนาภาษาของเด็ก ผู้ปกครองควรรู้ถึงความสำคัญของภาษาที่เด็กได้ฟังและใช้กับผู้ปกครอง ผู้ปกครองควรดูแลเรื่องภาษาเช่นเดียวกันกับที่ดูแลเรื่องอาหาร
แหล่งที่มา : A PARENTS' AND TEACHERS' GUIDE TO BILINGUALISM
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น