จะเป็นอย่างไรหากผู้ปกครองไม่เห็นด้วยกับการที่เด็กควรมีความสามารถในการใช้ทั้งสองภาษา ?

  สำหรับผู้ปกครองบางคน การส่งเสริมเด็กสองภาษาเป็นเรื่องธรรมชาติ ธรรมดาและไม่มีอะไรที่ต้องอธิบาย ในหลายๆ ประเทศเด็กสองภาษา, สามภาษา และหลายภาษามักจะเป็นมาตรฐานและไม่ใช่กรณีพิเศษ การใช้สองภาษาเป็นที่ยอมรับและเป็นที่คาดหวัง ภาษาก็เป็นเรื่องสำคัญที่ครอบครัวควรจะพูดถึง เช่นเดียวกับการที่ ผู้ปกครองหลายๆ ท่านพูดคุยเรื่องมารยาท, การดูโทรทัศน์, ทรงผมและเสื้อผ้าของเด็กๆ
           ภาษา ของเด็กเกี่ยวข้องกับหลายๆ เช่น ความสัมพันธ์ในครอบครัว, ความสัมพันธ์กับญาติๆ, การเรียน,การมีส่วนร่วมในสังคม, อาชีพการงานในอนาคต และที่สำคัญที่สุดคือ ศักดิ์ศรีและความคิดของตัวเด็กเอง การพูดคุยกันเกี่ยวกับการส่งเสริมให้เด็กรู้สองภาษาหรือภาษาเดียวไม่ใช่เป็น เรื่องภาษาเท่านั้น แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กโดยรวมในทุกๆ ด้าน เกี่ยวกับความรู้สึกปลอดภัยที่เด็กมี, เอกลักษณ์ของตัวเอง และสถานะของตัวเด็กเองในสังคม
          หาก มีการขัดแย้งเกิดขึ้นในครอบครัว ควรพิจารณาข้อดีและข้อเสีย ผู้ปกครองควรคำนึงถึงผลประโยชน์ของลูกไม่ใช่ความต้องการของตัวผู้ปกครองเอง ด้วยความห่วงใยผู้ปกครองอาจยอมเสียสละความคิดเห็นของตนเอง เพื่อผลประโยชน์ของลูก ยกตัวอย่างเช่น หากพ่อกังวลว่าพ่อไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่แม่พูดกับลูกในภาษาแม่ควรให้เด็ก เสียสละความสามารถในการใช้สองภาษาเพราะพ่อหรือไม่? ในกรณีที่พ่ออาจยอมที่จะไม่เข้าใจสิ่งที่แม่กับลูกคุยกัน เพื่อช่วยให้ลูกคล่องในสองภาษามากขึ้น พ่อควรจะเป็นผู้เปลี่ยนแทนลูก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือผลประโยชน์ของลูกในระยะยาว

แหล่งที่มา : A PARENTS' AND TEACHERS' GUIDE TO BILINGUALISM